Zes pijlers voor een gelukkig huwelijk

Het kan nuttig zijn een paar pijlers te noemen die kunnen bijdragen aan de verrijking van het huwelijk. De eerste pijler is trouw. Trouw is de basis van een gelukkig huwelijk. Het woord trouw is afgeleid van ‘trouwen’. Trouwen en trouw horen bij elkaar. Zonder absolute, levenslange trouw is het niet mogelijk een gelukkig huwelijk te hebben. Trouw is de grondslag en daarop kan het huwelijk gaan bloeien. Absolute trouw biedt zekerheid en bescherming van het huwelijk.

Vooral de man loopt gevaar zich open te stellen voor ontrouw, wat vaak begint met andere vrouwen meer dan gewone aandacht te geven. Dat gebeurt helaas nogal eens, ook in gevallen dat iemand met zijn eigen vrouw toch een goede huwelijksrelatie heeft. Wat kunnen mannen attent zijn voor vrouwelijke collega’s. Hoe wordt hun ijdelheid gestreeld als die vrouwen laten blijken dat ze die aandacht waarderen. Ook de vrouw die thuis niet de noodzakelijke aandacht van haar man krijgt, is gevoelig voor belangstelling van een attente collega. In dergelijke gevallen zie je hoe de eerste stappen op de weg van ontrouw worden gezet. De begeerte naar het ongeoorloofde breekt zich langzaam baan.

De man is vaak de hoofdschuldige. Niet voor niets de Heer Jezus richt Zich tot de man, als Hij zegt: “Maar Ik zeg u, dat ieder die een vrouw aanziet om haar te begeren, al overspel met haar heeft gepleegd in zijn hart” (Mt 5:28). Hij geeft direct in het volgende vers aan dat met die begeerte korte metten moet worden gemaakt: “Als nu uw rechteroog u een aanleiding tot vallen is, trek het uit en werp het van u; want het is nuttig voor u, dat één van uw leden vergaat en niet uw hele lichaam in de hel wordt geworpen” (Mt 5:29).

Als je merkt dat je in je denken en houding ten opzichte van iemand van het andere geslacht verder bent gegaan dan geoorloofd is, verander je houding dan radicaal. Bespreek deze dingen met je vrouw. Bid er samen voor. Wijd je met nog meer inzet aan je vrouw.

Komt wel eens de gedachte op om aan een nieuwe relatie te beginnen? Neem zo’n gedachte dan ogenblikkelijk gevangen en breng die bij Christus en onderwerp je denken aan Hem (2Ko 10:5). Zulke gedachten zijn influisteringen van de duivel. Geef hem geen kans. Veroordeel de gedachte aan ontrouw. Wees radicaal. Deze verdorven vorm van denken ontstaat vaak door wat we zien of horen. Niet dat we daaraan altijd kunnen ontkomen, maar het denken wordt vergiftigd als we ons ervoor openstellen.

Zijn er niet veel mannen die naar televisieprogramma’s kijken waar met huwelijkstrouw wordt gespot? En is het geen bekend gegeven dat heel wat mannen stiekem erotische sites op internet bezoeken? Alles, tot de verderfelijkste zonde toe, ligt tegenwoordig letterlijk binnen handbereik: met een enkele vingerbeweging, een druk op de (muis)knop of een aanraking van het scherm, worden we de wereld in al zijn aantrekkelijkheid en verdorvenheid binnen gevoerd.

We moeten ons omdraaien als we iets onder ogen krijgen waardoor begeerte kan ontstaan. Eruit met die video, die dvd of dat boek, gooi weg dat spul waarin dingen voorkomen die je gedachten bevuilen. Weiger om toe te geven aan de verleiding. Als de verleiding aandringt, denk dan aan de Heer Jezus. Citeer hardop bijbelverzen. De satan legt het alleen af tegen Christus en Gods Woord. Als voor jou hier een verzoeking ligt, beantwoord deze verzoeking dan met de woorden van de Heer Jezus: “Ga weg, satan, want er staat geschreven: ‘De Heer, uw God, zult u aanbidden en Hem alleen dienen’” (Mt 4:10).

Denk niet dat je sterk, of heilig, of geestelijk genoeg bent, zodat je niet verleid zou kunnen worden. Ook mensen die de Bijbel goed kennen, zijn tot overspel en erger gekomen, omdat ze de illusie hebben gekoesterd dat zij hun begeerten wel de baas zijn. Ze hebben gedacht: ‘Ik hoef niet te vluchten; ik bezwijk niet, want ik kan dit wel aan.’ Pas op! Het is een valse redenering. De begeerte is sterker dan al onze goede bedoelingen bij elkaar.

Tegen begeerten vechten helpt niet en draait erop uit dat aan de begeerten wordt toegegeven. Het enige wat helpt, is vluchten, vluchten tot de Heer Jezus, vluchten in Zijn bescherming. Vluchten is geen teken van zwakheid, maar van karakter en kracht. Neem een voorbeeld aan Jozef. Dag aan dag wil de vrouw van zijn baas hem verleiden om met haar naar bed te gaan (Gn 39:10). Jozef is een knappe jongeman, die ook zijn gevoelens heeft. Maar hij weigert met de woorden: “Hoe zou ik dan dit grote kwaad kunnen doen en zondigen tegen God?” (Gn 39:9). Als zij hem ten slotte vastgrijpt en hem tot seksuele omgang wil dwingen, vlucht Jozef naar buiten (Gn 39:12).

Hij doet het enige wat hem voor zonde kan bewaren: vluchten. Hij brengt in praktijk waartoe wij in het Nieuwe Testament worden opgeroepen: “Ontvlucht de hoererij!” (1Ko 6:17). Deze oproep geldt voor getrouwden en ongetrouwden.

Als trouw de basis van het huwelijk is, verbergen man en vrouw niets voor elkaar. Zeg je partner alles wat je bezig houdt, waar jij het moeilijk mee hebt, maar ook waarvoor jij je wilt inzetten. Ga dat delen met elkaar, wees daarin open naar elkaar toe. Het mag niet zo zijn dat een vrouw moet raden waarmee haar man zich bezig houdt, wat er in hem omgaat. Waar is dan de eenheid gebleven? Na verloop van tijd, als het voor elkaar verstoppertje spelen lang genoeg heeft geduurd, wordt op een schokkende manier met de harde werkelijkheid geconfronteerd: de ander gaat er vandoor.

Daarom nog eens: open je hart naar de ander toe en luister als de ander zich voor jou opent. Dat kan misschien even schrikken zijn, maar je zult versteld staan van de resultaten. Nooit heeft iemand spijt gehad van het zich openstellen voor de ander. Integendeel, de verzuchting is bijna altijd: had ik het maar eerder gedaan. Zorg ervoor dat het niet zover komt.

Daarom wil ik wijzen op een zeer waardevol facet in een huwelijk en dat is het gesprek. Het gesprek overtreft het facet seks. Blijf met elkaar in gesprek. Als de man wat gesloten is, laat de vrouw dan het nodige doen om hem ertoe te brengen zijn innerlijk onder woorden te brengen, zich uit te spreken. In het algemeen heeft een vrouw meer behoefte aan communicatie dan een man. Al heeft de man die behoefte niet zo sterk, dan moet hij toch de noodzaak ervan (gaan) inzien. Het gesprek is van onschatbare waarde. Pas op voor vijandige stiltes, ze zijn dodelijk. Houd het gesprek open.

Er zijn heel wat huwelijken die na ongeveer vijfentwintig jaar alsnog stuk gaan. Dat is vaak het moment waarop de kinderen de deur uit zijn. Man en vrouw komen plotseling tegenover elkaar te zitten en ontdekken ineens dat ze elkaar niets meer te vertellen hebben. Wat hen aan elkaar heeft gebonden, zijn de kinderen. Nu die van het dagelijks toneel zijn verdwenen, is daarmee ook alle communicatie verdwenen. Ze zijn min of meer op elkaar uitgekeken. Daarom is er iets wat nog erger is dan een slecht huwelijk en dat is een saai huwelijk, een huwelijk waaruit elke communicatie weg is.

Een ongelovige collega heeft eens tegen mij gezegd, dat het grootste probleem waardoor er spanningen in de huwelijken ontstaan het communicatieprobleem is. Dat heeft hij niet met zijn vrouw. Hij en zijn vrouw hebben elkaar altijd wat te vertellen. Hij begrijpt niet dat je als man en vrouw zomaar langs elkaar heen kunt leven. Ook volgens hem moet, wanneer je elkaar niets meer te vertellen hebt, het huwelijk wel stuk gaan.

Het Woord van God, de Bijbel, is van onschatbare waarde voor het huwelijksleven. Zonder het dagelijks samen luisteren naar wat de Heer te zeggen heeft en Hem te zoeken in het gebed, ontbreekt de belangrijkste factor in het huwelijk: God. Man en vrouw, met God erbij met Wie zij in gemeenschap mogen leven, geeft een samenlevingsverband dat alle stormen kan trotseren. Het is een “drievoudig snoer”, dat “niet snel gebroken” wordt (Pr 4:12). Doen zich problemen voor, dan kunnen ze die in het gebed aan God vertellen en aan de hand van Zijn Woord trachten op te lossen. Ook als er van problemen geen sprake is, is het een rijkdom te leven in het besef dat Hij overal bij betrokken wil zijn. Het geeft het huwelijk zijn werkelijke waarde en vreugde.