Mijn toekomstige huwelijkspartner

Op welke manier kun je nu je toekomstige partner ontdekken of ontmoeten? In Genesis 24 vinden we daarvan een illustratie. Tevens zien we in die illustratie in Abraham die zijn dienaar de opdracht geeft op zoek te gaan naar een vrouw voor zijn zoon Izak een voorbeeld van de rol die ouders kunnen vervullen. Als vader Abraham zijn dienaar erop uit stuurt, geeft hij hem enkele duidelijke aanwijzingen. Hij zegt tegen hem: “Ik wil u laten zweren bij de HEERE, de God van de hemel en de God van de aarde, dat u voor mijn zoon geen vrouw zult nemen uit de dochters van de Kanaänieten te midden van wie ik woon, maar dat u naar mijn vaderland en mijn familiekring gaat om voor mijn zoon Izak een vrouw te nemen” (Gn 24:3).

In wat Abraham zegt, herkennen we een aspect dat we al hebben opgemerkt. De vrouw voor zijn zoon mag niet komen “uit de dochters van de Kanaänieten te midden van wie ik woon”. De toepassing voor ons ligt voor de hand: ouders zullen hun gelovige zoon of dochter zeggen dat hij of zij niet met een ongelovige mag trouwen. Abraham wil dat de vrouw voor zijn zoon komt uit zijn vaderland en zijn familiekring. De toepassing is hier dat een gelovige zoon of dochter trouwt met iemand die hoort bij de kring van Gods familie, een gelovige dus.

Het vervolg van Genesis 24 maakt duidelijk dat de dienaar zich ervoor inzet om nauwgezet en voorzichtig naar de opdracht van Abraham te handelen. We zien ook dat gebed een belangrijke rol speelt in het voldoen aan zijn opdracht (Gn 24:12-14,26-27,42-44,48,52,63). Hij vraagt aan God of hij aan het meisje de kenmerken mag zien dat ze bij de familie van Abraham hoort. Dat wil voor ons zeggen dat hij aan haar gedrag de kenmerken van het Goddelijke leven, de kenmerken van de familie van God, mag waarnemen.

We moeten tegen onze kinderen, in onderlinge contacten en gesprekken thuis, zeggen: Luister goed: vat nooit liefde op voor een ongelovige. Het moet iemand zijn die een kind van God is. Een gelovige kan alleen “in de Heer” trouwen (1Ko 7:39), dat wil zeggen in de sfeer van de Heer, de sfeer die door Zijn aanwezigheid wordt bepaald en waar Zijn gezag wordt erkend.

Ook de plaats waar de dienaar bidt, is veelbetekenend: hij bidt bij een waterput, een bron. Daar verwacht hij de verhoring van zijn gebed. Water is een beeld van het Woord van God (Ef 5:26). Voor ons betekent het een antwoord op de vraag waar gelovige jonge mensen elkaar kunnen ontmoeten: de goede plaatsen zijn plaatsen waar het Woord van God centraal staat.

Dat zijn in elk geval de samenkomsten van de gemeente, maar daarnaast ook bijbelstudieconferenties, bijbellessen, bijbellezingen, jeugdkampen, evangelisatiecampagnes. Het is toe te juichen als er dergelijke of nog andere gelegenheden zijn of worden georganiseerd. De opmerking wordt dan wel eens gemaakt dat sommige activiteiten ‘huwelijksmarkten’ zijn. Maar waar willen we dan dat gelovige jongeren elkaar ontmoeten? In de kroeg?

Kun je een datingsite ook zien als een plaats waar een gelovige zijn of haar toekomstige huwelijkspartner kan ‘ontmoeten’? Naar aanleiding van de lezing ben ik wat informatie gaan inwinnen. Ik heb hier en daar aan jonge mensen, maar ook aan ouderen, gevraagd hoe ze tegen deze nieuwerwetse contactmogelijkheid aan kijken. Daarnaast heb ik op internet het een en ander over de werking van zo’n site gevonden.

In de gesprekken zijn voorbeelden genoemd van mensen die biddend elkaar via een datingsite hebben leren kennen en gelukkig getrouwd zijn. Er zijn ook voorbeelden genoemd waar het helemaal niet goed is afgelopen. We hebben het ook gehad over het motief, waarom iemand een datingsite wil benutten om zijn vrouw of haar man te ontmoeten. Daarbij is de opmerking gemaakt dat het toch wel vaak een noodsprong is van iemand die wat ouder wordt, zo over de dertig, en dan als laatste mogelijkheid via zo’n site probeert een levensgezel(lin) te treffen.

Het verschijnsel datingsite is er en er wordt gebruik van gemaakt. Daar kunnen we niet omheen. Het vraagt van ons dat we aan de hand van Gods Woord nadenken over het gebruik ervan. Er zijn christelijke datingsites en er zijn niet-christelijke datingsites. We gaan er maar vanuit dat een christen zich aanmeldt bij een christelijke datingsite. Ik wil een paar gedachten over het gebruik ervan doorgeven. Dat doe ik aan de hand van de informatie die ik daarover in gesprekken en via internet heb gekregen. Ik realiseer me dat de verkregen informatie gering is, waardoor ik dit onderwerp slechts beperkt kan bespreken. Mijn overwegingen zijn dan ook bedoeld als een aanzet om hierover zelf verder na te denken. De richting van het denken moet daarbij wel door Gods Woord en niet door wereldse maatstaven worden bepaald.

Om van een datingsite gebruik te maken moet je je inschrijven. Je stapt dan een digitale wereld binnen die zo heel anders is dan de echte wereld. Blijf je dat wel bewust als je erin ‘rondstapt’. Meestal wordt er eerst een gratis proefabonnement gegeven. Je kunt dan gratis je profiel aanmaken. Wanneer je van de diensten gebruik wilt blijven maken, moet er voor worden betaald. Wat je moet doen, is een aantal persoonlijke gegevens invullen, zodat een ander kan zien of jij een geschikte kandidaat bent om mee verder te gaan.

Op deze manier ben jij zelf ook op zoek naar een geschikte kandidaat. Je kijkt naar het profiel dat iemand van zichzelf geeft. Ieder die zichzelf op een datingsite bekendmaakt, geeft alleen door wat hij of zijn kwijt wil. Met die gegevens van de ander moet jij het doen en de ander moet het doen met de gegevens die jij hebt geleverd.

De sitebeheerder heeft zijn programma zo gemaakt, dat de geleverde gegevens een bepaalde ‘match’ met iemand of met meerderen geeft. Hij heeft een ‘matchsysteem’ ontwikkeld. Ik heb even de info van een christelijke datingsite – die zich ook nadrukkelijk zo presenteert – doorgenomen om te weten wat de mensen achter de site van zichzelf vinden. Ze zeggen een ‘uniek matchsysteem’ te hebben, waardoor ze ‘verbluffend goed’ kunnen inschatten met wie jij een ‘match’ hebt. Het maakt duidelijk dat jij door de programmaschrijvers aan bepaalde mensen wordt gekoppeld.

Om te kijken of je met iemand een ‘match’ hebt, moet je bepaalde gegevens invullen, terwijl andere gegevens optioneel zijn. Op de site die ik even heb bekeken, wordt eerst gevraagd naar je voornaam. Als je extra privacy wilt, kun je ook een anonieme gebruikersnaam kiezen. Op zijn zachtst gezegd, klinkt me dat merkwaardig in de oren. Waarom een dergelijke optie voor een christen?

Verder heb ik kunnen zien dat je moet selecteren of je man of vrouw bent en moet je je geboortedatum en je woonplaats invullen. Ik weet niet wat er verder wordt gevraagd, maar het is niet moeilijk me dat voor te stellen. Het zullen allemaal vragen zijn die iedereen heeft die op zoek is naar een huwelijkspartner.

Om te bepalen met wie je volgens de programmamakers een match hebt, kun je via allerlei selecties bij iemand of enkelen uitkomen die voor jou in aanmerking komen. Je geeft op dat de ander tussen zo en zo oud moet zijn. De hobby’s die iemand heeft, zijn een interessant gegeven. Daar zie je iemand van het andere geslacht in de door jou opgegeven leeftijdscategorie van wie de hobby paardrijden is. Dat is leuk, zeg je dan, daar houd ik ook van. Maar je zoekt toch niet iemand om mee te gaan paardrijden? Dit kun je ook toepassen op allerlei ander voorkeuren die iemand kan hebben: zijn lievelingseten, zijn lievelingskleur, zijn favoriete club enzovoort.

Je kijkt verder, want je wilt ook wel weten iemands lievelingslectuur is. Dan kun je er al iets meer achter komen waar iemands geestelijke belangstelling naar uitgaat en wat hem geestelijk vormt. Als er dan ook nog bij staat dat hij ook in de Bijbel leest, ben je misschien geneigd tot de conclusie te komen dat er op zoveel terreinen een ‘match’ is, dat je met deze persoon nader kennis wilt maken.

Wat doe je feitelijk als je op een datingsite gaat en wat gebeurt er met je? Je plaatst jezelf in een showroom en anderen gaan jou bekijken. Zij die jou bekijken, gaan jou met anderen vergelijken. De een ziet jou, vindt jou wel aardig en swipet (veegt met zijn vinger) jou naar rechts en parkeert je als mogelijke kandidaat. De ander ziet jou niet zitten en swipet jou naar links, weg ben je.

Ik zeg het bewust wat overtrokken, met in mijn achterhoofd dat er ook zijn die ervoor hebben gebeden en de Heer ervoor kunnen danken, maar zo’n geval blijft wel een uitzondering. Waar het algemeen gesproken op neerkomt, is dat iemand zichzelf presenteert.

Ik kan wel zeggen dat mijn vrouw en ik elkaar nooit via een datingsite zouden hebben gekregen. De grote ‘match’ is de basis ons huwelijk: onze liefde voor de Heer Jezus en Gods Woord. Die is gebleven en daardoor zijn we de waarde gaan ontdekken van de dingen die niet ‘matchen’. In het begin van ons huwelijk zijn we meer tegen verschillen aangelopen dan dat we een ‘match’ hebben kunnen constateren. We zijn gedurende ons huwelijk – we zijn nu 41 jaar getrouwd – steeds meer de kracht van de verschillen gaan ontdekken. Het is ons gaandeweg duidelijk geworden dat het er in een huwelijk vooral om gaat dat je een aanvulling bent op elkaar. Je vult elkaar aan, juist in de dingen die je zelf niet hebt.

Misschien een tip: mocht je menen dat een datingsite een optie, ga dan eens op zoek naar iemand die dingen over zichzelf zegt die je op het eerste gezicht helemaal niet aantrekken. Daar zou best wel eens een heel goede ‘match’ uit kunnen komen.

Naar mijn mening geeft de dienaar van Abraham – die we aan het begin van dit hoofdstuk al even voor ons hebben gehad – een voorbeeld dat we kunnen aanbevelen, ter harte kunnen nemen en kunnen navolgen: “De man sloeg haar zwijgend gade om te weten te komen of de HEERE zijn weg voorspoedig gemaakt had, of niet” (Gn 24:21). Het kan gebeuren dat je in een groep vrienden je ineens aangetrokken voelt tot één persoon in het bijzonder. Iemand kan je ineens opvallen. Je ziet en hoort hoe iemand is, hoe hij of zij ergens op reageert. Je denkt: misschien heeft de Heer die persoon wel voor mij bestemd. Dan ga je voor die persoon bidden.

Een paar dagen geleden heb ik een email gekregen van iemand die in precies zo’n situatie is en zich afvraagt welk gedrag de Heer in deze situatie vraagt. Ik heb geschreven dat ik me de situatie goed kan voorstellen en dat gezien de houding die de vraagsteller aanneemt de Heer zeker duidelijkheid zal geven of die ander de huwelijkspartner is die Hij wil geven. Het inwinnen van advies bij een ervaren gelovige kan daarbij zeker door de Heer worden gebruikt. Dit lijkt mij in vergelijking met het gebruik maken van een datingsite de hogere weg, de weg van vertrouwen op God.

Ik besef het gevaar dat het een veroordeling kan lijken van een gelovige die meent van een datingsite gebruik te kunnen maken. Dat is niet de bedoeling. God kan een datingsite gebruiken. De normale weg blijft echter dat twee mensen elkaar ontmoeten en leren kennen en kunnen gadeslaan in de persoonlijke sfeer, in het persoonlijke contact in de levende realiteit van de werkelijke wereld. Die komt steeds meer haaks te staan op de digitale realiteit en dat is een schijnrealiteit.

Wij hoeven als ouderen niet alle ins en outs te weten van wat er allemaal met de computer mogelijk is. Ook hier gaat het weer over: kunnen wij onze kinderen en kleinkinderen iets vertellen over hoe de Heer ons als ouders bij elkaar heeft gebracht? Dat betekent niet dat de manier waarop de Heer ons bij elkaar heeft gebracht, door onze kinderen gekopieerd moet worden. Waar het om gaat, is dat we kunnen getuigen van de trouw van de Heer in ons leven, ook in de manier waarop Hij ons bij elkaar heeft gebracht. Ook als we daarin fouten hebben gemaakt, kunnen we dan toch getuigen van Zijn trouw in ons leven?

We kunnen hun voorhouden dat de Bijbel veel te zeggen heeft over relaties en dat ze er goed aan doen om daar rekening mee te houden. We kunnen hen stimuleren naar plaatsen te gaan waar ze jongeren kunnen ontmoeten met hetzelfde doel: om zich met het Gods Woord bezig te houden en met elkaar ontspannende dingen te doen.